Blog #10
De Buurtcamping Tilburg, dag 1.
Vorige week donderdag, een dag voordat ik me zou gaan settelen op de buurtcamping in Tilburg, schreef ik de blog genaamd ‘K(r)amperen’. Wat was ik zenuwachtig, zo erg dat ik voor mezelf genoeg onderbouwende (nooduitgang-)redenen had verzameld zodat ik altijd naar huis kon. Net of ik zonder onderbouwde reden niet naar huis had kunnen gaan, beetje een kronkel in mijn denken. Lief zijn voor mezelf is blijkbaar niet voldoende reden. Leerpuntje blijf je houden hè.
Nu ben ik een week verder en kijk ik terug op een geweldig weekend. Ik ben, jaja ik zeg het want het is echt zo, f*cking TROTS op mezelf dat ik de kramp aan ben gegaan en mijn hart ben gevolgd. Wat heb ik veel geleerd van dit 2 dagen durende avontuur.
Ik neem je graag mee in mijn van-k(r)amperen-naar-ontspannen ervaring.
Vrijdag heb ik mezelf de tijd gegeven om te acclimatiseren. Haha, doen ze met vissen ook. Zie je het al voor je, Anneke in een plastic zak met een veilige sfeer erin, wandelend over de camping, wennend aan alles wat daar is. Blubbbbb
Ik was rond 15 u op de camping. Met een grote zitzak banjerde ik het veld op. Zoekend naar de ontmoet-plek, waar ik mijn bijdrage zou gaan leveren. Gevonden, en de zitzak gedropt. Weer een wandeling terug naar de auto om de tent en slaapzak op te halen. OK, check, nu een leuk plekje zoeken op het veld. Voor de ontmoet-plek was nog een mooi stukje gras leeg dus daar wilde ik de tent opzetten. Ik bekijk eerst wat er allemaal in de zak zit. Opgevouwen tentstokken, twee doek-dingen waar ik later in en onder zal liggen en nog wat haringen. Zie mij voor je hè, totaal geen ervaring…
‘Tja’, dacht ik, ‘het zal vast heel gemakkelijk zijn, maar voordat ik hier een uur sta te klunzen in de volle zon, zal ik eerst maar eens om me heen kijken, wellicht is er hulp in zicht’.
Jawel, zie ik twee mannen (later mijn buurmannen) met een biertje in hun hand voor zitten. Ik stap, na wat alle, en dat waren er nogal wat, beperkende gedachten van me af te hebben geschud, uit mijn comfortzone en vraag om hulp.
Bleek dat mijn buurmannen humor hadden, ze zeggen me dat ze daar liever 10 minuten mee wachten, omdat het iemand zien stuntelen toch wel heel leuk is. Gelukkig heb ik ook humor al zeg ik het zelf, en flans ik er een opmerking uit waardoor een van de twee opstaat en me komt helpen. De tent stond binnen 5 minuten en joh, een kind kan de was doen, met twee vingers in de neus. Zo simpel dat ze die dingen hebben gemaakt. Er zijn voorheen vast meer mensen geweest die moeite hadden met dit soort klussen en was er behoefte aan een gemakkelijkere oplossing. Of zouden er klachten van de wij-drinken-liever-een biertje-dan-dat-we-nog-een-tent-opzettende buurmannen gekomen zijn.
Na het opzetten en het vriendelijk bedanken, kwam de inrichting. Ik wil natuurlijk wel een fijn plekje voor twee dagen en nachten. Vooral de nachten, want overdag was het een sauna, dus ben ik maar amper in de buurt durven komen van de tent. Als ik ernaar keek brak het zweet me al uit.
Zo gezegd, zo gedaan ging ik ook de ontmoetplek inrichten. Ik versierde de plek met de voorheen gekregen gebreide hartjes. Dit als herkenningspunt voor de kampeerders. Zij hadden namelijk bij binnenkomst een tas met informatie gekregen. Daar zat ook zo’n hartje met verwijzing naar de activiteiten van Hartedeeltjes op de ontmoetingsplek.
De rest van de dag heb ik wat rondgekeken op de camping, een praatje gemaakt met een paar Hartedeeltjes-bekenden. Ik ontdekte de geweldige plek van de Spelcarrousel. Ik ben verzot op gezelschapsspelletjes dus de rest van de avond was ik daar te vinden. Heerlijk! Hier nieuwe mensen mogen ontmoeten en met 3 andere vrouwen mijn vuurdoop van een escape-room mogen ervaren. Wat is dat slecht voor je hart en ook weer heel erg leuk zeg!
De avond vloog voorbij en rond middernacht kroop ik mijn tent in. Pas toen ik in de slaapzak kroop, besefte ik me dat ik helemaal niet meer na had gedacht over wel/niet blijven slapen. Het was ineens zo vanzelfsprekend en zo ging ik tevreden de nacht in.
Raar hè, dat datgene waar je soms zo tegen op ziet ineens totaal geen probleem meer is. Waar heeft voor jou ooit echt een mega drempel voorgestaan en was daarna heel vanzelfsprekend?