Blog #9
Jaja, het is echt waar….
In het kader van, echt uit mijn comfortzone stappen is de knoop doorgehakt…ik ga kamperen. Wat op dit moment wel een beetje (heel erg) als kramperen voelt.
Ik ben door Stadscamping Tilburg gevraagd of ik het leuk vond om iets rondom verbinding te bedenken tijdens het weekend van de buurtcamping. Mijn reactie: “Ja hoor, we bedenken wel iets.” Dat is gelukt, al zeg ik het zelf. Dus daar heb ik enorm veel zin in.
Ennnnn, als ik zin had, mocht ik ook dat weekend op de camping verblijven, werd me verteld. Mijn reactie daarop was: ‘Uhmm, nou, tja, weet je, ik heb een hond, is niet handig, ik ga wel thuis slapen.’
Wat ben ik toch een schijtert, dacht ik de dagen erna. Misschien is het wel heel gezellig en dan moet je weer naar huis. Laat het oude vertrouwde nou eens even los. Ga het doen, zet gewoon een tentje op, wat kan jou het schelen. Een tentje opzetten alleen is al een reden om het niet te doen. Ik heb geen tent, en opzetten is al helemaal niet mijn ding. Laat mij maar een Ikea-bouwpaketten in elkaar zetten, daar ben ik wel goed in. Dus nee joh, gewoon thuis slapen.
Ik kan nog steeds niet volledig ervoor kiezen dat ik echt blijf, er is een figuurlijke 
nooduitgang die ik nodig heb. En die geef ik mezelf ook. Ik kan altijd naar huis. De optie om te blijven slapen is geregeld, een tentje heb ik kunnen lenen. Zit nog in de zak, dus dat wordt nog een karwei om hem op te zetten. Ik zie mezelf al stuntelen in de hitte. Max, mijn lieve trouwe viervoeter, gaat uit logeren. Dus de faciliteiten om het wel te k(r)amperen zijn er. En de faciliteiten om naar huis te gaan zijn er gelukkig ook.
Ik merk dat ik het lastig vind om te delen dat ik ga kamperen. Voelt dat ik er dan aan vast zit. Wanneer het niet lukt, ik er voor kies om ‘s avonds naar huis te gaan, ik faal en jullie mij een zwakkeling vinden. Ook weer zo’n grappige, want dan leg ik het bij jullie neer, jullie vinden dan dit en dat van mij. Maar eigenlijk vind ik dat dan zelf. Ik moet daar niet zo moeilijk over doen, dat is het oordeel wat ik naar mezelf heb. Hoeveel mensen vinden kamperen heerlijk, genieten daar enorm van? Nou, super veel mensen, zoveel dat er heel de zomer campings mee vol staan. Dus eigenlijk ben ik teleurgesteld in mezelf, ik moet ook alles gemakkelijk vinden.
Niet handig om het dan toch online te delen Anneke, zo zet je jezelf nog vaster.
Toch deel ik het met jullie. Ik heb namelijk de afgelopen jaren gemerkt dat het me helpt om de dingen die ik eng vind, mijn kwetsbaarheden, online te delen. Juist de ervaring dat mensen het niet zo gek vinden, er geen oordeel over hebben, maakt dat ik ook liever naar mezelf toe word. Ik daag eigenlijk mijn gedachten uit. Is het echt waar wat ik mezelf probeer wijs te maken, of valt het allemaal wel mee.
Nou, 99% van de tijd gebeuren de rampen die ik me in had gebeeld helemaal niet. Ennnnn, nog veel belangrijker, door de uitdaging aan te gaan ervaar ik nieuwe dingen en ontdek ik of ik iets leuk vind of niet. Terwijl ik anders dat nooit zou hebben geweten. Dus dit weekend ben ik, inclusief mijn gedachten en figuurlijke nooduitgangen, te vinden op de stadscamping.
Ik heb er zeker zin in, de activiteiten rondom verbinding zijn super leuk, ben ook heel benieuwd naar de mensen die ik mag ontmoeten!
Herken je dat, dat je je laat beperken door je gedachten en soms een stok achter de deur nodig hebt om toch die ene stap te zetten? Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen hierin.